#به_قلم_خودم
ما رایت الا جمیلا
امروز به رسم هر ساله به دل طبیعت می روم تا زیبایی هایش را ببینم و به احسن الخالقین هستی، تبارک بگویم و شکر نعمتش را بر لبم جاری سازم.
اما امروز مصادف با سالروز وفات کسی است که زیبایی را در چیز دیگری دید و جز زیبایی را ندید.
سالروز وفات زینب کبری سلام الله علیها است.
بانویی که زیبایی را در یک صحرای پر از شقایق دید.
زیبایی را در یک آسمان کبوتر بی سر و خونین دید.
زیبایی را در صدای چک چک خون گلوی علی اصغر دید.
زینب آیات الهی را غرقه به خون دید و جز زیبایی ندید.
امروز گوشه چادرم را به نخی از چادر بانو گره میزنم، در دل سبز طبیعت مینشینم وچشم به افق میدوزم، تا آرزویی بکنم.
به یاد مصائبش زیارت عاشورایی می خوانم.
“اللهم ان هذا یوم تبرکت به بنو امیه”، خدایا بنی امیه در غم و محنت اهل بیت شادی کردند و هلهله سر دادند، لعنت تو بر آنها باد و مباد که شیعه رهرو آنان گردد. الهی آمین.
